มิตรพิศวาส (ตีพิมพ์กับ สนพ.อิงค์ และมีฉบับ E-book)

คุณเพื่อน ยอดยาหยี

เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น มิตรพิศวาส
ออกกับสำนักพิมพ์อิงค์ วางแผงแล้วที่ร้านนายอินทร์และซีเอ็ดค่ะ
มีจำหน่ายที่งานหนังสือบูท N55 นะคะ
ขอบคุณทุกการติดตามจ้า

****ใครยังไม่ได้อ่านบ้างค้าาา ใกล้จะทยอยลบแล้วค่า :)****
 

ใครกำลังแอบรักเพื่อนอยู่ มาดูทางนี้จ้าาาา :)
--------------------------------------------

เพื่อนรัก รักเพื่อน

 

“ได้กอดสามีชาวบ้าน แล้วอารมณ์ดีขึ้นมาเลยนะ” ชายหนุ่มพูดพลางเหยียดยิ้มที่มุมปาก

“ธันย์!” เธอมองอ้าปากอึ้งและตกตะลึง

"เธอนี่มันเป็นเพื่อนที่แย่มากจริงๆ กล้าทำแบบนี้ลับหลังกล้วยได้ยังไง" 

"มันไม่ใช่อย่างที่ธันย์คิด อรกับพี่พงศ์เป็นแค่พี่น้องกัน เราบริสุทธิ์ใจ" หญิงสาวพยายามอธิบาย ใครจะเข้าใจผิดเธอไม่ว่า แต่เขาอย่าคิดอะไรแบบนั้นเลย ขอร้องล่ะ

"มันก็เรื่องของเธอ อยากจะทำอะไรก็ช่าง ถ้าไม่ละอายใจก็เชิญ" เขาพูดจบ หันหลังจะเดินหนี แต่ก็ต้องหยุดกึก หน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันที

"ใครกันแน่ที่ควรจะละอายใจ แอบคิดไม่ซื่อกับเพื่อนตัวเอง ขนาดเค้าแต่งงานแล้ว ยังจะอาลัยอาวรณ์อีก"

"หยุดพูดนะอิงอร!" เขาตวาดลั่น เมื่อถูกจี้ใจดำอย่างแรง

"ไม่หยุด! รับความจริงไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ" เธอโต้ตอบเสียงห้วนไม่แพ้กัน

 

------------------------------------------------------------------------

เพื่อนข้า ใครอย่าแตะ

 

"จะออกไปไหนน่ะเล่ย์ ข้างนอกอากาศเย็น เล่ย์ไม่สบายอยู่นะ" เธอบอกเสียงอ่อนโยน

"เรื่องของเล่ย์ เล่ย์ก็จะไปตามประสาคนโสด" เขาบอกอย่างงอนๆ

"เป็นอะไรอีกฮะ อย่ามาเอาแต่ใจกับลินนะ ลินไม่ชอบ" บอกเสียงเข้ม พลางจ้องหน้าเขาเขม็ง

"ใครจะไปดีเหมือนไอ้นพล่ะ"

"หยุดพูดถึงนพแบบนั้นน่ะ ทำไมเล่ย์ต้องพาดพิงถึงเค้าอีก"

"เล่ย์เป็นเพื่อนลิน เล่ย์ก็ต้องพูดถึงแฟนลินได้สิ ทำไมหรือเพื่อนคนนี้มันไม่มีสิทธิ์ ใช่สิเล่ย์มันก็แค่เพื่อนนี่ เพื่อนที่ลินไม่เคยเห็นอยู่ในสายตา" เขาว่าเธอระรัวอย่างที่ไม่เคยว่ามาก่อน

"นี่เล่ย์ไปกันใหญ่แล้วนะ นพเค้าไม่ใช่แฟนลิน นพเค้ามีคนที่รักอยู่แล้ว ทำไมเป็นเพื่อนลินมันไม่ดีตรงไหน หรืออยากจะเปลี่ยนจากเพื่อนเป็นผัวหรือไง ฮะ" 

เขาอ้าปากค้าง หน้าขึ้นสีเข้มขึ้นมาทันใด เมื่อเจอคำพูดตรงไปตรงมาแบบนั้น

 

------------------------------------------------------------------------

เสียเพื่อน เสียเธอ

 

"ปล่อยฉันนะ หยุด! ไม่ อ๊ะ" เธอดิ้นรนออกจากวงแขนแกร่งที่โอบรัดรอบตัว และจมูกโด่งคมที่ก้มลงชอนไชซอกคอหอมเนียนอย่างหนักหน่วง

"ฟอด! ฟอด!" สูดดมความหอมของแก้มใสอย่างกระหาย

"ปล่อยนะ คนบ้า อื้อ..." เธอดิ้นรนไปมา เมื่อแน่ใจว่าเขาไม่ยอมหยุด ร่างบางจึงยืนนิ่งให้เขาเอาเปรียบอยู่อย่างนั้น อยากทำอะไรก็เชิญ เขาไม่เคยเห็นเธอมีความหมายอยู่แล้วนี่ ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเห็นความสำคัญของเธอ เขามันก็แค่ผู้ชายกะล่อนไปวันๆ เชื่อถือไม่ได้ซักนิด น้ำใสๆ คลอหน่วยตาสวย เมื่อนึกถึงอดีตอันเจ็บช้ำ

"คิดถึง..." เขาหยุดการรุกราน เพียงแต่กระชับอ้อนแขนที่อยู่รอบเอวให้แน่นขึ้น คางเรียวได้รูปวางเกยลงบนไหล่บาง กดจูบฝากลงไปบนนั้นอยู่นานอย่างอ้อยอิ่ง

"ปล่อยเอื้อยนะ" 

"ไม่ปล่อย เอกตามหาเอื้อยเจอแล้ว ยังไงเอกก็ไม่ปล่อย" 

"ว้าย! อย่านะ เอกจะทำอะไร ปล่อย" เธอดิ้นรนอีกครั้งอย่างรุนแรงกว่าเดิม เมื่อเขาก้มลงช้อนอุ้มเธอขึ้น และพาเดินไปที่ห้องนอนอย่างรวดเร็ว

============================
ฝากผลงานอีกเรื่องด้วยนะคะ ผ่านการพิจารณาจาก สนพ อิงค์ ค่ะ

ขอบคุณจ้า

Honey Orapim

ไปคุยกันที่เพจได้นะคะ

มิตรพิศวาส Honey Orapim www.mebmarket.com "จะออกไปไหนน่ะเล่ย์ ข้างนอกอากาศเย็น เล่ย์ไม่สบายอยู่นะ" เธอบอกเสียงอ่อนโยน"เรื่องของเล่ย์ เล่ย์ก็จะไปตามประสาคนโสด" เขาตอบอย่างงอนๆ"เป็นอะไรอีกฮะ อย่ามาเอาแต่ใจกับลินนะ ลินไม่ชอบ" บอกเสียงเข้ม พลางจ้องหน้าเขาเขม็ง"ใครจะไปดีเหมือนไอ้นพล่ะ""หยุดพูดถึงนพแบบนั้นนะ ทำไมเล่ย์ต้องพาดพิงถึงเค้า""เล่ย์เป็นเพื่อนลิน เล่ย์ก็ต้องพูดถึงแฟนลินได้สิ ทำไม หรือเพื่อนคนนี้มันไม่มีสิทธิ์ ใช่สิ เล่ย์มันก็แค่เพื่อนนี่ เพื่อนที่ลินไม่เคยเห็นอยู่ในสายตา" เขาว่าเธอระรัวอย่างที่ไม่เคยทำมานานแล้ว"นี่เล่ย์ไปกันใหญ่แล้วนะ นพเค้าไม่ใช่แฟนลิน นพเค้ามีคนรักอยู่แล้ว ทำไม เป็นเพื่อนลินมันไม่ดีตรงไหน หรืออยากจะเปลี่ยนจากเพื่อนเป็นผัวหรือไง ฮะ" พัฒนะอ้าปากค้าง หน้าขึ้นสีเข้มขึ้นมาทันใด เมื่อเจอคำพูดตรงไปตรงมาแบบนั้น ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นเรียบเฉย เมื่อเข้าใจว่าเธอแค่หวง กลัวเขาจะไปเที่ยวเตร่เดินควงสาวอื่นๆ เหมือนที่แล้วๆ มา ไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งมากมายกว่านั้น

ในส่วนของภาคแรก อานพกับตาหวาน คุณอา ยอดดวงใจ ที่นี่เลยค่ะ

คุณอา ยอดดวงใจ Honey Orapim www.mebmarket.com “อ้ายยย! อีเด็กบ้า กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าป้า แกเป็นใครแล้วรู้ไหมฉันเป็นใครฮะ” สาวสวยหุ่นนางแบบกล่าวออกมาอย่างสุดจะกลั้นความฉุนเฉียว“ตาหวานไม่ใช่เด็กนะคะ ตาหวานเรียนจบแล้ว อายุย่าง 22 ปีนี้ ตาหวานเป็นเมียอานพค่ะ” เสียงหวานใสไม่แพ้หน้าตาเอ่ยขึ้นอย่างซื่อๆ พลางมองหน้าสาวสวยหุ่นนางแบบอย่างงงๆ ทำไมต้องมาว่าเธอว่าบ้าด้วยนะ แล้วถ้าไม่ให้เรียกป้าจะให้เธอเรียกอะไร ดูจากหน้าตาที่พอกหนาเตอะด้วยเครื่องสำอางชั้นดี ออกจะแก่กว่าคุณอานพของเธอเสียด้วยซ้ำสิ้นคำพูดของหญิงสาวเรียกความตระหนกปนอึ้งให้เกิดกับทั้งหญิงสาวอีกคน และชายหนุ่มที่หน้าเหวอไม่แพ้กัน “ตาหวานหนูพูดอะไรออกมาคะ” ชายหนุ่มแกล้งพูดเสียงดุ พร้อมทั้งหันหน้าไปมองสาวน้อยด้วยนัยน์ตาเจ้าเล่ห์พลางซ่อนรอยยิ้มถูกใจไม่ให้ใครสังเกตเห็น“ก็เมื่อเช้าอานพบอกตาหวานเองนี่คะ ว่าตาหวานเป็นเมียอานพแล้ว ถ้าอานพบอกอะไร เตือนอะไรก็ต้องฟัง และห้ามไปไหนโดยที่ไม่บอกอานพอีก” หญิงสาวจ้องหน้าชายหนุ่มสายตาหวานใสแจ๋ว อีกครั้งที่ชายหนุ่มทำหน้าไม่ถูก ก่อนจะสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างไม่พอใจของนางแบบสาว“กรี๊ดๆๆๆ ลินไม่ยอมนะคะนพ ลินไม่ยอม”